Rauw en hees gefluisterd heb ik uiteindelijk een cocon gemetst in de plooien van het grijze gordijn tussen macht en machteloosheid. Met zijn allen zijn we op weg naar de uitgang. Dat alle pijlen richting exit wijzen staat vast. De vraag is alleen: hoe lang is de terminal die ons op de stoep van kots en kwijl uitbraken zal? Ik beken, nederig en moegestreden, dat de OTT het pleit verloren heeft ten voordele van de VTT. Ik probeer niet meer, ik heb geprobeerd. Ik geloof niet meer, ik heb geloofd. Ik doe geen moeite meer, ik heb al die moeite gedaan. Tot heil onzer ribbenkast en welbevinden.
Voor mij staat een bibliotheek die ik eigenhandig heb opgetrokken uit IKEA-staal. Honderden boeken die lakoniek hun rug tonen, alsof ze willen zeggen: ik doe niet meer mee. Ze hebben gelijk. Literatuur dient tot niets, al zeker niet tot een beter mens worden. Humaniora is een begrip van toen de dieren nog spraken. Er wordt niet meer gesproken. Hoffelijkheid? Een beredeneerde argumentatie? Empathie? Respect voor elkaars mening? Mekaar laten uitspreken? Schieten op de boodschap en niet op de pianist? My ass.
Ja, de mens is een chimpansee met een groot uitgevallen homp hersenen. Die hersenen zijn 24/7 aan het malen geslagen. We slapen niet meer. We dromen overdag. We geeuwen de hete soep lauw. We dragen kogelvrije vesten in de digitale jungles. We verstoppen ons laf achter een flinterdun venster op de wereld in de hoop dat niemand ons in de spouwen ervan heeft gespot. Gespot. Ik heb gespot dat hij gespot heeft. Met mij. Lang leve het argument ad hominem. Dat is Latijn. Van uit de humaniora, weet u wel?
Laatste reacties