In mijn hoofd is het een dagelijks weerkerend fenomeen: de mensheid ontgoochelt mij mateloos en zelf doe ik ook een aardige duit in het zakje. Zo kabbelt mijn leven verder, vakkundig afgevlakt door de venlafaxine. Klots klots doet het steeds weer, nu eens in mijn hersenencompartiment, dan weer in mijn buik. Ik ben een zinkend schip. De enige roeispaan die ik nog niet ben kwijtgespeeld, is de pen. Maar ook daar dreigt een dijkbreuk. Na de scheur (meniscus) en de breuk (hart, voet) heeft nu ook de barst zijn intrede gedaan. Het betreft de linker wijsvinger, regio distale falanx. Terwijl ik dit op mijn Mac typ, steek ik mijn middelvinger omhoog naar de huisarts: in het land der blindtypers is ondergetekende koning, alle attellen ten spijt.
Revoluties moet je forceren door de introductie van kleine, subtiele veranderingen. Tegen beter weten in voer ik ze door, schoorvoetend en gespeend van overtuigingskracht. Ik heb godbetert voor het eerst in mijn leven een kaars gekocht, zo'n ding met een lont in de kont en een heuse kaarsenhouder. De kaars belooft mij 65 uur te branden. Kaarsen zijn als vissen. Ze zijn stom en zeggen niks. Maar in tegenstelling tot vissen houden kaarsen niet van water. Hydrofiele kaarsen, ik moet de eerste nog tegen het lijf lopen.
Voor het eerst in pakweg 10 jaar ben ik een juwelier binnengestapt. Zo eentje met een binnen-mits-bellen-policy. Achter de balie een blondine als karaatfaçade die haar veel jongere echtgenoot commandeert. Ze zou eens een nagel kunnen breken. De echtgenoot draagt zijn das in zijn hemd - dat deed hij vorige eeuw ook al. Nog steeds beschikt hij over vingers die geslepen zijn in de fijne motoriek. Zijn eega voert een hopeloos gevecht tegen de tand des tijds. Aan haar slapen krioelen kraaienpoten dat het een aard heeft. Mijn analoge Festina (édition Tour de France) kreeg een kapitaalinjectie, een leren armband (water resistant) en een verse batterij. Waarom ik dit deed is mij een raadsel, aangezien de tijd altijd in mijn nadeel speelt.
De laatste tijd pakt de tijd mij in snelheid. Het meervoud van annus horribilis is anni horribiles. Alle goede dingen bestaan uit drie. Geldt dit ook voor alle slechte?
Geweldig !
Geplaatst door: Alimonia | 29 november 2014 om 09:33 vm