Rentree

Ik heb vorige zondag een lang hoofdstuk in mijn leven afgesloten, een hoofdstuk van schrijven, schrappen, herschrijven, nalezen en corrigeren. Het is mooi geweest. Het is een hel geweest. Aan de meet rest alleen nog een staafdiagram met felle kleurtjes, percentjes, plusjes en minnetjes. Tranen van geluk vermengd met waterlanders van verdriet. Het ligt allemaal dicht bij elkaar, soms hooguit een meter of drie. Daar glundert in het centrum van de belangstelling de winnaar met gelakte schoenen, in een spierwit hemd gestoken, de mondhoeken mijlenver uit elkaar. Intussen, in een hoekje, doffe ellende. Afhangende schouders, rode ogen, ijle woorden van troost. Mensen als mistbanken. Ik kan sinds gisterenavond weer mens zijn en de draad van het leven die ik begin dit jaar liet vallen, opnieuw oppakken. Ik heb al die tijd de verkeerde tijd gedood. Het is hoog tijd om mijn weblog weer leven in te blazen. Schrijf, MELANCHOLIA, schrijf!

Comments

[Geplaatst door: Een fan]

wie schrijft die blijft...

We hebben je gemist!

[Geplaatst door: k.]

Wegens onbekend kan ik niet zeggen : 'ik heb je ook gemist!'.
Al voelt het wel zo aan.
So ... schrijf, MELANCHOLIA, schrijf!