De aankondiging was op en top CD&V: bad timing, zo net voor de viering van 10 jaar oude wijn in nieuwe zakken te Kortrijk. Inge Vervotte verlaat de actieve politiek om een cohorte Emmaüsgangers voor te gaan. Koepeldenken, het is en blijft tsjeverij ten voeten uit. Vervotte verlaat de actieve politiek, we zullen haar voortaan bij de passieve politici moeten indelen. Bij nader inzien echter is Vervotte al een hele poos passieve politica. Laissez faire, laissez passer. Treinen die als nooit tevoren het spoorboekje aan hun laars lappen? Laat ze maar doen. Je steekt de ex-collega's geen stokken in de ijzeren wielen, moet ze gedacht hebben. Eerst het syndicaat, al komt de trein steevast te laat. De reiziger is hooguit een ambetante klant.
Vervotte is niet gemaakt voor de politiek. Alleen al het onstellende gebrek aan eloquentie maakt haar onministeriabel. Maar de CD&V zat om jonge, goedogende vrouwen verlegen en Leterme had van in den beginne een boontje voor haar, dus toch maar. Vervotte was geen tafelspringster, behalve die ene keer dan, een maandagochtend na verkiezingszondag, toen het wicht zich liet verleiden door Yves en Jo om op de banken te gaan staan. Daar stond ze dan, de zwarte madonna, begrafenisjurkje van Damart en opaque bommakousen nog aan toe. Ze heeft daarna nooit meer tafels beklommen, laat staan barricades. Nu, in haar early thirties, kiest ze voor de zachte weg, een degradatie van zal ik jou even. Van baas over tienduizenden mensen overal te lande naar primus inter pares van 5.600 bezoldigden in de provincie Antwerpen.
Vervotte heeft een sympathiek snoetje, maar mooi is ze zeker niet. Ze lacht alles weg, zonder het allicht te beseffen lacht ze daardoor ook de forens uit die twee maal daags gaat haringzitten in rijdende sardienblikken. Haar jukbeenderen doen me altijd kokhalzen en haar lippen komen nog niet aan de hielen van het gezegende paar van Miet Smet. Niemand was ooit zo goed in het aanbrengen van de verkeerde lippenstift als Inge. Altijd weer de verkeerde. Binnen de gelederen van Emmaüs is ze daar alvast van verlost. In het beste geval leren laarzen tot net onder de knieën, als het God belieft.
Laatste reacties