Het is goed om af en toe in het hert te kijken en met de neus op de feiten te worden gedrukt. Feiten: ik lijd op gezette tijden pijn. In een kleine week tijd migraine, een geblokkeerde rug, pijn in de darmen en tand- en/of kaakonsteking. Gemakshalve vergeet ik even de chronische pijnen: nekpijn, kniepijn en pijn van het zijn. Zet deze haast eindeloze opsomming van agonieën mij aan tot zware huilbuien? Neen. Om het met een prachtig stukje A.F.Th. van der Heijden uit de nieuwe roman Tonio te zeggen:
In uiterlijke zin huil ik weinig. Zelden tranen en snikken en de bijbehorende mimiek. Ik lijd aan een soort inwendig wenen. Het huilt in mij. Ik lig bijvoorbeeld 's morgens roerloos op mijn rug in bed, en luister naar iets dat in mij uitgestrekt onbedaarlijk ligt te huilen. Ik heb niet de neiging dat wenende iets te troosten of tot bedaren te brengen. Eerder wil ik het aanmoedigen: ja, jank het er maar uit, het is nooit genoeg.
De auto drinkt. Ik zit achter het stuur. De afgelopen vijfdaagse 16 keer om precies te zijn. Paardenkamp voor dochterlief. Heimwee maximaal vermijden, dus 's morgens brengen en 's avonds weer ophalen. Mijn tandarts is met vakantie. In afwachting wordt het zaak om de pijn te verbijten. Ik verkies ibuprofen boven paracetamol. Een zelfverklaarde inlandse internetspecialiste horen verklaren dat hersenen statisch en onveranderlijk zijn. Ik denk: die dame heeft nooit van neuroplasticiteit gehoord. Ik denk: die dame weet niet van het bestaan af van mijn poëzieblog. Ik denk: die dame zou beter een boek van Nicolas Carr lezen. Het ondiepe. Hoe onze hersenen omgaan met internet. Pagina 48:
'Plasticiteit is de normale voortdurende staat van ons zenuwstelsel tijdens ons hele leven', aldus Alvaro Pascual-Leone, vooraanstaand onderzoeker op het gebied van neurologie aan de Harvard Medical School. Onze hersenen veranderen constant als reactie op onze ervaringen en ons gedrag. Ze brengen veranderingen aan in hun circuits bij 'elke sensorische input, motorische handeling, associatie, beloningssignaal, gedragsplan of (verandering in) bewustzijn'. Neuroplasticiteit is volgens Pascual-Leone een van de belangrijkste producten van de evolutie, een eigenschap die die het zenuwstelsel in staat stelt 'aan de beperkingen van zijn eigen genoom te ontsnappen en zich zodoende aan te passen aan druk vanuit de omgeving, fysiologische veranderingen en ervaringen'. Het geniale van de constructie van onze hersenen is dat ze juist niet veel hardwire, vastliggende verbindingen, bevat. [...] De evolutie heeft ons hersenen gegeven die letterlijk van karakter, en van gedachten, kunnen veranderen, steeds maar weer.
Hoe zit het trouwens met de hersenplasticiteit van de televisiekijker wanneer die omzeggens al de hele week nieuwsanker Martine Tanghe en Wetstraat watcher Goedele Devroy in de nieuwsstudio ziet kamperen om te melden dat er niets te melden valt? En wat te denken van de Tour anno 2011, het Mechels Miniatuurtheater van de wielersport en sport tout court? Met miljoenen liggen ze voor hun lichtbak, de goedgelovige wielerfans die zich vergapen aan een onzaligmakende opvoering met in de hoofdrol vette sponsors en busladingen vol vips en in een niet onaardige bijrol een peloton van volleerde acteurs en praatjesmakers. Er is maar één jongen van wie ik zeker weet dat hij zuiver rijdt. Jeroen is mijn kampioen.
Laatste reacties