Agressiva Angst

Ik heb angst, ik ben bang, ik vrees en ik heb schrik. Voor negatieve dingen kom ik altijd quasi-synoniemen te kort. Ik ben vooral bang voor de angst. Schrik vrees ik veel minder. Angst is niet concreet, ongrijpbaar, niet te lokaliseren en daarom een sluipend gif. Dan nog liever schrik, voor spinnen bijvoorbeeld. Die schrik is concreet en overwinbaar. Jean-Paul Sartre heeft mooi praten als hij zegt dat de mens zich in de angst bewust wordt van zijn vrijheid. Een stelling die mij vatbaar lijkt voor interpretatie. Het komt mij voor dat een mens in angst pleegt gevángen te zitten, allesbehalve vrijheid dus. Gisteren stak ik een stokoude Volvo voorbij, een prehistorisch model met op de achterbank twee blonde kindjes die achteromkeken en vrolijk lachten. Soms zie ik hetzelfde tafereel op de achterbank van een schoolbus die op weg is naar een zwembad of een medisch onderzoek. Lachende, plagende, gelukkige kinderen zonder grotemensenzorgen. En dan toch bij mij, in mijn hoofd, plaatsvervangende angst voor de toekomst van die dreumesen. Wordt niet één van hen van de weg gemaaid straks op weg naar huis? Wordt er niet eentje in elkaar geslagen door papa lief? Wordt nog een andere volgende week niet gediagnosticeerd voor een of andere geniepige kinderkanker? Zelf heb ik het meegemaakt toen ik ongeveer net zo oud was. Ik weet nog precies om wie het ging. Christine L. Ze zat in de andere klas. Bruin kort haar. Altijd een donkerblauw kleedje tot onder de knietjes. Ik was een jaar of tien en de directeur kwam zeggen dat Christine ziek was en een tijdje van school zou blijven. Ze is nooit meer teruggekeerd. Een maand later was ze dood. Kanker. Toen per definitie ongeneeslijk. Het was mijn eerste nabije confrontatie met de dood. Ze zal me altijd bijblijven. Sindsdien voel ik me vaak angstig. Angst is een sluipmoordenaar, de Knokteberg van de psychische aandoeningen. Angst is het enige waar ik bang moet voor zijn. Dit leven zal altijd een ja maar-leven zijn. Of een neen-tenzij. "Ja" staat niet in mijn woordenboek. Altijd met twee woorden spreken. Overal in dit tranendal.