Watergordijn

Van alle vier hou ik het meest van water. H₂O. Diwaterstofoxide. Oxidaan. Het was één van de allereerste woordjes Grieks die ik vanbuiten moest leren, ho hudoor. Ik ben een hydrofiel in hart en nieren, bij voorkeur warm tot heet water. Water brengt me vaak tot rust, zowel door ernaar te kijken, ernaar te luisteren alsook simpelweg te voelen. Ik geniet van de wijdse aanblik van een zee of een meer. Het stilstaand water in vijvers, het gesijpel in grachten en beken, het opborrelen van een bronnetje in een bos. Onbescheiden plassen op het wegdek die me natte voeten doen krijgen tijdens het joggen. Ook tijdens het lopen: een striemende kouwelijke regenvlaag in het aangezicht bij invallende duisternis, met de wind op kop. Het oppompen van water uit het koffiewachtbekken tot een aromatisch eindproduct, eindigend in stomend gehijg van een lege tank. Een symfonische regenbui op het golfplatendak van de veranda. Het urenlang nachtelijk nattikken van de straatstenen, terwijl het raam openstaat in de slaapkamer. Het geluid van watergordijnfijne waterslangdruppels die tapdansen op de pronte mastodontbladeren van pompoenplanten. De koeien die met hun snotsnuiten de tapkraan induwen en zich een waterintoxicatie slurpen. Het warme washandje in het aangezicht voor de ochtendspiegel. Het poetsen van de overgevoelige tanden met lauw water. Het hypnotiserende spoelbakwater bij de kapper. De luchtbelscheet in het ligbad, waarna bubbels aan het wateroppervlak verschijnen. De dobber van de visser op zondagvoormiddag die de waterspiegel doorklieft. Het oeverklotsen na de passage van een binnenschip. Het onvermoeibare gezwik van het watermolentje in een rosse tuin. Het uitwringen van een dweil door poetsvrouwhanden. Alles is water. Ik wil sterven op een waterbed.

Comments

[Geplaatst door: Ella Louise]

Wauw, prachtig geschreven. Ik lees je al een tijdje en het valt me steeds op hoe jij lef en gevoel voor schoonheid laat samengaan. Het resultaat is altijd aangrijpend.

[Geplaatst door: Sprokkelvrouwtje]

'k Begin stilaan te denken dat wij ergens een gemeenschappelijk gen moeten hebben, want ik herken weer zoveel ... en je beschrijft het prachtig. Zo'n waterval van woorden over dit prachtige element, zonder ergens waterig te verslappen. Je doet het toch maar weer. Petje af - en niet alleen om mijn haar lekker nat te laten worden. ;)