Als abituriënt had men voor mij het bed al gespreid: Latijn-Grieks et ensuite Rechten. Ik ben echter niet men, meer nog: ik heb een rothekel aan men-denken. Ik ben de man die zelf zijn studiekeuze bepalen kan, al gebeurde dat pas - eerlijk is eerlijk - in tweede instantie. Misantroop mag eindelijk zijn zin doen, grijpt de laatste kans en studeert cum laude sociale wetenschappen.
Studenten Rechten. Velen geroepen, weinigen uitverkoren. Krachtvoer voor papegaaiachtigen. Zegt men. Ratelslangen in een zwart jasje. U hoort uit mijn mond geen kwaad woord over advocaten, als het moet kauw ik mijn gedachten tot ze fijngemalen zijn. Maar toch: advocaten krioelen zich een breuk, ze druipen van het televisiescherm. Excusez le mot, op deze manier hangt de beperkte houdbaarheid velen onder hen als een zwaard van Damocles boven het hoofd. Een advocaat blijft zo lang vers als een tomaat. In tegenstelling tot de zittende magistratuur, die het leven leidt van zelfgemaakte confituur. Meester! Meester, heb ik nu een gat in mijn cultuur?
17 november 2010
Laatste reacties