Als je eindelijk denkt dat je het opvoeden onder de knie hebt, wordt je kind een puber. En dan sta je voor een raadsel. Hoe meer verantwoordelijkheid je aan een puber delegeert, des te sneller stijgt je verzekeringspremie. De enige hulp die je van je puber bij de schoonmaak kunt verwachten is een leeggehaalde koelkast, nog geen halfuur nadat je van de supermarkt terug bent. Het slechte nieuws: mijn zoon van twaalf is er trots op dat hij zo luid kan boeren dat de hele buurt wakker wordt. Het slechtere nieuws: hij probeert zijn bereik te vergroten. De jongen op wie ze stapelgek is, ziet haar niet staan. Hoe beter ze hem leert kennen, hoe minder ze in hem ziet. Pubers handelen niet rationeel, zelfs niet als alle andere mogelijkheden uitgeput zijn. Pubers hebben een selectief geheugen: ze onthouden (en herhalen) je gemeenste scheldwoorden, maar ze vergeten hun belofte om de afwas te doen. Als je puber een baantje heeft, heeft hij meer geld te besteden dan jij. Als je wat geld moet lenen, dan 'gaat dat wel wat kosten'. Welke kleren je ook aanhebt of wat je ook zegt in het gezelschap van een puber, het zal hem of haar in verlegenheid brengen. Je puber zal altijd voor of achter je lopen, maar nooit naast je: hij of zij wil immers niet met jou gezien worden. Als je afgewezen wordt door je pubers, laat je dan niet ontmoedigen. Het duurt maar zo'n zeven jaar. Als een puber zegt 'Je bent een fantastische moeder', dan wil hij tien euro van je lenen. Als een puber zegt 'Je bent de liefste moeder in de hele wereld', dan wil hij vijftig euro van je lenen. Als een puber zegt 'Je bent de liefste moeder van het heelal', dan wil hij vijftig euro van je hebben. Als kinderen klein zijn, denken ze dat hun ouders de knapste koppen van de hele wereld zijn. Eenmaal puber denken ze dat hun ouders hopeloos ouderwets zijn en alles wat ze ooit wisten vergeten zijn.
Met welgemeende dank aan Bruce Lansky voor zijn boekje Murphy's law voor moeders (uitgeverij Bruna, 2006)
Laatste reacties