Hoofdblikken

Dat hoofd van me dat er niet uitziet met dat opzichtige antennepark. Indrukken, impressies, instinctief aanvoelen. Dingen opmerken die de meeste anderen niet zien. Horen, zien, voelen, ruiken, altijd een en/en-verhaal. Stil blijven staan bij elk ogen-blik. Tutto e subito. Een dode vogel ten grave dragen. Uren blijven staren uit een raam. Wakker liggen, vaak wakker liggen maar niet in staat zijn op te staan. Altijd wel ergens een kwaaltje meeslepen. Gevoelige tanden. Plots gewoonweg zomaar huilen. Verlangen naar de nacht, de duisternis. Compleet van de kaart zijn door de aanblik van een berg. Alle besef van tijd en ruimte verliezen door het vluchtige opsnuiven van het parfum van een toevallige passante. Tranen wegpinken bij het lezen van een prachtige zin of filmscène. Een vileine zenuw die te pas en te onpas de onderrug gijzelt op steeds dezelfde minuscule plek. Akelig dromen over en masse uitvallende tanden. Vervolgens en plein public met de mond vol tanden staan. Zoiets. Ongeveer.

LIGHTS - Directed by Yoann Lemoine from Yoann Lemoine on Vimeo.

Comments

[Geplaatst door: Valérie]

Zalig herkenbaar :-)

[Geplaatst door: MELANCHOLIA]

Herkenbaarheid is zalig! Bedankt voor je reactie en welkom op MELANCHOLIA.