Het huis waarin ik woon telt vele kamers. Een tsjeef zou er zich erg op zijn gemak voelen. Ik ben echter geen tsjeef en ik wil dit graag zo houden, maar dit geheel terzijde. Of toch niet, want niet alle kamers zijn van elkaar gescheiden door een deur. Zo is er geen sas tussen de keuken en de woonkamer, hetgeen maakt dat televisionele kreten al eens doorsijpelen naar mijn culinaire vluchtheuvel. Op verloren maandagen pleeg ik zo wel eens flarden op te vangen van het grensverleggende Boer Zoekt Vrouw, al is het maar omdat de boer in the very end en als moment suprême voor het eerst en vaak ook voor het laatst voet aan wal mag zetten in het buitenland. Of ik het nu wil of niet, fragmenten zoeken en vinden hun weg naar mijn trommelvliezen, daar kan het vertrouwde geknisper van de zak paprikachips mijner eega niets aan verhelpen.
Ik ben geen kenner, verre van, ook al zie ik in mijn eigen straat boerenstielbedrijvers aanmodderen met de koppigheid van een steenezel. Ze vloeken en fluimen en, net als op den televies, gaat het vaak om mannen die niet van de straat geraken. Zij die wel aan hun gerief geraakten, kweken kinders zoals patatten: steeds meer van hetzelfde. Allemaal meisjes of allemaal jongens, een tussenweg is er niet. Roofbouw in de liefde is even nefast als op de akker, maar lichaamskunde wordt niet onderwezen op de landbouwschool.
Dina Tersago praat nog steeds de boerensaga aan elkaar als betrof het een sprookje met een happy end. Gespeeld empathisch en ongezond nieuwsgierig, steriel en hopeloos voorspelbaar. Zijn er al gevoelens, X? Jullie zijn de voorbije week precies naar mekaar toegegroeid, Y! Het leven is echter geen sprookje en de wegen van de doorsneeboer lopen over veelvuldig mislukte oogsten. Op het einde van elk seizoen, als er genoeg mist gespuid is in de ogen van de kijker, komt er meer dan één aap uit de mouw. Je kan er je uurwerk op gelijk zetten. De ene blijkt lesbisch, een andere heeft al een meisje opgescharreld (scharrelkip) tijdens de preselecties, nog een andere papt met ander en beter aan op de terugkomdag. Er zijn er zelfs al geweest die niet in een vliegtuig durfden. Elk nadeel heb echter zijn voordeel: de boekskes bakken maandenlang zoete en zure broodjes, intriges zien met de regelmaat van een klok het daglicht. Het verscheuren van de medemens wordt tot kunst verheven. Hyena's met verblindende zonnebril achter de oren en de kersverse reistrolley zelfzeker in de hand.
Jaargang 2010. Samengevat. Boerin Martine is lesbisch, maar ze weet het nog niet. Frederik, haar vermoede prins op het witte paard, is zo zot van dit hoefdier dat hij er de bek van geërfd heeft. Letterlijk. Boer Stijn is ros, klein en hautain. Een onvervalste kwal tijdens het mosselseizoen. Boer Luc is levende reclame voor pagina 888 van Teletekst. Boer Damien leeft nog in de negentiende eeuw, met dank aan de overbemoederende mama die, vrees ik, nog lang zijn onderbroeken zal moeten wassen. Hij mag dan Depraetere heten, zijn woorden inslikken doet hij als de beste. En boer Gert wil de big farmer uithangen in de States, maar een quad besturen is al te veel gevraagd.
Laatste reacties