Wachten

Dit land is vol van verwachting. Iedereen wacht zich te pletter. België is geruisloos afgegleden naar de status on hold. Wachten met het lossen van de duiven. Wachten op de wagen in de nacht. Wachten op de nacht tout court. Wachten op een (wacht)uitkering. Wachten op een - eerlijk - proces. Wachten op een trein die - november is stakingmaand bij de NMBS - niet komt. Wachten in de rij aan het loket voor een bewijsje voor de werkgever of - al is het inmiddels erg lang geleden - een Sorry Pass. Wachten in de ochtenfile die - als u nog even het geduld kan opbrengen - binnenkort naadloos zal overgaan in de avondfile. Wachten op een schandalig duur nieuw paspoort. Wachten in de rij aan de kassa, waarbij altijd de klant vóór jou voor vertraging zorgt. Wachten op terug te krijgen geld van de fiscus. Wachten in de wachtzaal van de dokter. Wachten op een sociale woning. Wachten op het nieuws (waar is het fantastische Interludium naartoe?). Wachten op een nieuwe regering. Wachten op een onverwijlde splitsing van B-H-V. Wachten op een vrije plaats in een VDAB-opleiding. Wachten op een peperdure plaats in een rusthuis. Wachten op een intake-gesprek bij een (kinder)psychiater. Wachten op een orgaan. Wachten op een klas ter vervanging van een vermolmde container. Wachten op een vrije plek bij de onthaalmoeder of in de crèche. Wachten op excuses. Wachten op betere tijden. Wachten op de dood in de palliatieve afdeling. Wachten op een telefoontje dat niet komt. Wachten aan het frietkot. Wachten op een misstap. Wachten op Godot. Er wordt gewacht dat het een aard heeft. Stuk voor stuk ergerlijke vormen van tijdverlies in een wereld waarin tijdverlies zondig en des duivels is. Ik denk dat er één vorm van wachten bestaat die nog wraakroepender is dan alle voorgaande. Het wachten van asielzoekers op een straaltje gastvrijheid en menselijkheid in dit zogenaamd beschaafde land. Waar wacht ú nog op?