De anonieme sherpa

Hoewel ik steeds vaker verdoofd ben en het membraan omheen mij almaar dikker wordt, gaat het mij steeds meer dagen dat dit eindeloze dal bezoedeld is met giftige tranen. Mensen fladderen als volleerde vogels van tak naar tak. Ik zie ze komen en gaan. Voor ik er erg in heb, zijn ze weer weg. Mijn ochtendspiegel heb ik naar het containerpark gevoerd. De diplomatieke diplomatische betrekkingen heb ik dichtgedraaid als een gasvuur. De gevolgen daarvan zie ik niet, hoor ik niet, ruik ik niet. In de smidse van de vrijblijvendheid worden dure eden gesmeed die na het schrikken in het ijskoude water een plotse dood sterven. Ik adem alleen. Ik droom alleen. Ik denk alleen. Ik leef alleen. Ik sterf alleen. Alleen bij de geboorte was ik niet alleen. Ik sta recht in mijn schoenen, ook al knoop ik ze niet meer. In het putje van de donkere seizoenen heb ik in een vlaag van jongensachtige overmoed de luiken van mijn hart opengezet. De leidingen met bekoorlijke Latijnse benamingen vroren dicht, vast, toe. Ik ben de anonieme sherpa. Het is ijl hier. Ik heb ermee leren leven de dood te omarmen. Elke klim kan de laatste zijn.

Comments

[Geplaatst door: AnamCara]

Dit is mooi!