Intussen anderhalve week weggezonken in Een fractie van het geheel van Booker Prize 2008 nominee Steve Toltz. In het begin heerlijk moeten lachen met de resem aan onwaarschijnlijke situaties waarin de hoofdrolspelers verzeild raken. En dan plots, bij aanvang van het tweede hoofdstuk, lijkt het wel alsof ik een ander boek aan het lezen ben. Niks humor, geen gegrapjas, geen situation comedy meer. Het contrast kan moeilijk groter zijn. Depressie, suïcide, ongewilde baby. Het is alsof ik in het tweede hoofdstuk weer thuiskom. Dit leest akelig herkenbaar. Ik wil een stukje delen omdat ik het zo knap geschreven vind. Een fragment (p. 251-252).
Morgenstond
Ben ik aan het veranderen? Kan iemands karakter veranderen? Sta eens stil bij de sterveling. Weerzinwekkend om te bedenken dat hij door de eeuwen heen dezelfde soort blunders blijft begaan. Om te bedenken dat de stervelingen zich op hun 700.552e verjaardag nog steeds blijven branden aan die kachel waarvan iemand al had gezegd dat hij gloeiend heet was - natuurlijk hebben we het vermogen om te veranderen maar onze schamele tachtig jaren bieden weinig gelegenheid. Je moet een snelle leerling zijn. Je moet de eeuwigheid in een lullig handjevol decennia zien te persen.
Rotmorgen gehad kwam langs een akelig misvormde bedelaar die om louter praktische redenen niet meer was dan een torso dat met een kopje rammelde - was ik dat, die hem echt honderd francs had gegeven & zei Neem maar een dagje vrij? Dat kan ik niet geweest zijn, niet echt. Het was een van mijn zelven, een van de velen. Sommigen lachen me uit. Anderen bijten hun nagels van de spanning. Anderen lachen schamper. Zo zitten ze in elkaar, die zelven. Sommigen van die zelven zijn kinderen & sommigen zijn ouders. Daarom is iedere man zijn eigen vader & zijn eigen zoon. Als je genoeg leert met de jaren leer je hoe je die zelven kunt lozen als dode huidcellen. Soms kruipen ze uit je tevoorschijn & lopen rond.
Ja ik ben aan het veranderen. Verandering houdt in dat nieuwe zelven op de voorgrond treden terwijl anderen zich terugtrekken in braakliggend landschap. Misschien is de definitie van een compleet leven wel dat elke bewoner in de hal der zelven de kans heeft gehad een walsje met je te dansen - de bevelhebber de minnaar de lafaard de misantroop de krijger de priester de morele gids de immorele gids de levensgenieter de levenshater de gek de rechter de jury de beul - als elke ziel tot de laatste aan toe tevreden is op het moment van sterven. Als er ook maar één zelf slechts toeschouwer is geweest of toerist is je leven incompleet.
Mijn bevelhebber, die hoogste stem in de hiërarchie van mijn hoofd, is terug - de tirranieke ellendeling. Hij draagt me op bij Astrid te blijven & de rit uit te zitten. Geen wonder dat ik in de war ben. Ik word onderdrukt door de totalitaire politiestaat waarin ik woon. Een dezer dagen moest het maar eens op revolutie uitdraaien. Een opstand van al mijn zelven - ben er alleen niet zeker van of ik over de zelf beschik die ze moet aanvoeren: de bevrijder.
Ja ik ben aan het veranderen. Verandering houdt in dat nieuwe zelven op de voorgrond treden terwijl anderen zich terugtrekken in braakliggend landschap. Misschien is de definitie van een compleet leven wel dat elke bewoner in de hal der zelven de kans heeft gehad een walsje met je te dansen - de bevelhebber de minnaar de lafaard de misantroop de krijger de priester de morele gids de immorele gids de levensgenieter de levenshater de gek de rechter de jury de beul - als elke ziel tot de laatste aan toe tevreden is op het moment van sterven. Als er ook maar één zelf slechts toeschouwer is geweest of toerist is je leven incompleet.
Mijn bevelhebber, die hoogste stem in de hiërarchie van mijn hoofd, is terug - de tirranieke ellendeling. Hij draagt me op bij Astrid te blijven & de rit uit te zitten. Geen wonder dat ik in de war ben. Ik word onderdrukt door de totalitaire politiestaat waarin ik woon. Een dezer dagen moest het maar eens op revolutie uitdraaien. Een opstand van al mijn zelven - ben er alleen niet zeker van of ik over de zelf beschik die ze moet aanvoeren: de bevrijder.
Zo, die komt wel ff binnnen. Kan me voorstellen dat als het begin komisch is, dat het nog harder binnen komt. Maareh... p. 250 voor hoofdstuk 2? Waanzinnig dikke hoofdstukken, zeg!
Geplaatst door: elsje | 05 januari 2009 om 12:34 vm
Inderdaad heel lange hoofdstukken, maar ze lezen wel als een sneltrein. 'Een fractie van het geheel' is een onvervalste pageturner :-)
Geplaatst door: MELANCHOLIA | 05 januari 2009 om 11:49 nm